برای سوق شهروندان به این سو باید از هزینه بازگشایی گره‌های ترافیکی کاست و به فکر تامین نیازهای مسافران وسایل حمل‌ونقل عمومی و پیاده‌راه‌ها باشیم. چنانچه امکانات لازم در شعاع وسایل حمل‌ونقل عمومی و پیاده‌راه‌های بزرگ تامین شود خودبه‌خود تحولی عظیم در سبک زندگی مردم پیش می‌آید. در اینجا هم اگر به اولویت‌های وسایل حمل‌ونقل عمومی و همچنین موارد زیباشناختی آن توجه شود، می‌توانیم میزبان میلیون‌ها شهروند در وسایل حمل‌ونقل عمومی باشیم.
در چند دهه گذشته همواره شاهد تغییرات کاربری زمین شهری از طریق کمیسیون ماده ۵ شورایعالی شهرسازی و معماری و همچنین تخلفات حاصل از استفاده از کاربری های غیرمجاز در سطح شهر به طرق گوناگون هم از طرف شهروندان و هم نهادهای مختلف بوده ایم. این موضوع با فلسفه وجودی طرح های جامع که بر اساس مطالعات جمعیتی، اندازه شهر، تعیین سرانه و تراکم جمعیتی و ساختمانی در هر پهنه و لحاظ نمودن مطالعات گوناگون دیگر از جمله طرح جامع حمل و نقل و ترافیک تهیه می شود در تضاد است. در نتیجه این اقدامات ما شاهد ترافیک و آلودگی های ناشی از آن در چند دهه گذشته با وجود ساخت صدها کیلومتر بزرگراه و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی در شهر می باشیم.
ایجاد یک خیابان یا فضای عمومی پیاده مدار و تجهیز کامل آن برای پیادگان ضمن صرف هزینه گزاف، زمانی می تواند کاملاً مفید فایده باشد که نخست مکان یابی درستی برای آن به انجام رسیده باشد و تازه معلوم نیست در الویت دسترسی پیاده و متصل آن به حمل و نقل عمومی باشد، در غیر اینصورت این مجموعه خود می تواند به عنوان عاملی جهت ایجاد سفرهای درون شهری متکی بر خودرو و تشدید ترافیک و آلودگی های زیست محیطی ناشی از رفت آمد خودروهای شخصی منجر شود
