دوران کرونایی سبب شد تا بیش از پیش متوجه نیاز مردم به استفاده از فضاهای باز و نیمه باز مانند حیاط خلوت ها و لابی ها شویم. اما وقتی که طبقه همکف ساختمان‌ها، طبق ضوابط به پارکینگ اختصاص داده می‍‌شود، حق داشتن فضای عمومی را از ساکنین سلب کرده‌ایم. اگر ضوابط به سمتی برود که این مشاعات جزو تراکم محسوب نشوند و سازندگان به ایجاد بیشتر این فضاها تشویق شوند، کیفیت زندگی مردم در صورت محدودیت دسترسی به فضاهای عمومی نیز افزایش می‌یابد.
منازعات و اختلافات مردم در گذشته در روستا یا شهرهای کوچک اغلب بر سر مالکیت زمین یا گاهی قبیله ای و ناموسی بود که اکثراً با ریش سفیدی و کدخدامنشی بزرگان ده و روستا قابل حل و فصل بود و اما امروزه با وجود هیئت های حل اختلاف، بسیاری از مسائل مشکلات مردم در شهرها همچنان بلاتکلیف مانده و راه کارهای قبلی پاسخگو نیستند.
حق به شهر حقی همگانی است و لزوما از نوع کالبدی نیست. حق گروههایی است که از شهر رانده شده اند. اما امروزه تبلور این حق در فضای شهری بیش از پیش به نفع حقوق و منافع برخی افراد خاص در شهرها مصادره می شود در حالیکه مفهوم اصلی حق به شهردر منشور جهانی این گونه تعریف شده است که “دسترسی برابر همگان به منافع شهر با توجه به دو اصل پایداری و عدالت اجتماعی” ، با تأکید بر این نکته که حق به شهر باید به عنوان حق جمعی تمام ساکنان شهر شناخته شود؛ بالاخص کسانی که آسیب پذیر هستند و نادیده انگاشته می شوند
