سنجش حال خوب شهر (تورنتو)

ارسال شده در توسط معینی
عابرشهر | AberShahr > شهر > سنجش حال خوب شهر (تورنتو)

شهرها همچون انسان که دارای چهار علائم حیاتی نبض، تنفس، فشارخون و درجه حرارت مناسب می باشند، دارای علایم حیاتی می باشند که نیاز است توسط مدیریت شهری و شهروندان آن به طور مستمرکنترل شود. بدین جهت امروزه می توان از دانش محلی برای سنجش سرزندگی یک جامعه و حمایت از اقدامات مدیریت شهری در جهت بهبود کیفیت جمعی زندگی استفاده کرد. داده های محلی جمع آوری شده از طریق برنامه برای حمایت از راه حل های مبتنی بر شواهد محلی برای بهبود کیفیت زندگی در سطح جامعه نیز استفاده می شود. نشانه های حیاتی شهرها با هدف الهام بخشیدن به مشارکت مدنی ، ایجاد تمرکز برای بحث عمومی و کمک به طیف وسیعی از بازیگران برای انجام اقدامات و منابع مستقیم در جایی که بیشترین آسیب را خواهند داشت مورد استفاده قرار می گیرند.

علائم یا نشانه های حیاتی شهرها نیز داده های جمع آوری شده از منابع مختلف معتبر هستند که “نبض” شهر یا محله های آن را به عهده می گیرند. این نشانه ها(معیارها) مبتنی بر جامعه تصویری از کیفیت زندگی و سلامت کلی هر شهر یا محله های آن است. علائم حیاتی به اعضای جامعه، تصمیم گیرندگان و سرمایه گذاران کمک می کند تا پیشرفت شهرها را در جهت نتایج مثبت و معنادار در سطح جامعه اندازه گیری کنند و نیازها را به روشهای خاص و قابل اجرا بسنجند.

بسیاری از شهرهای بزگ جهان از جمله اغلب شهرهای کانادا گزارش پایش عملکرد خود را بر اساس چشم انداز و معیارهای  تعیین شده بر روی حیاتی ترین مسایل شهر به طور رسمی و به طور دوره ای یا سالانه اطلاع رسانی می کنند. علایم حیاتی گسترده ترین برنامه داده کانادا مبتنی بر جامعه است. بیش از ۶۵ بنیاد جامعه ملی و ۴۱ بنیاد جامعه بین المللی با هدایت بنیادهای جامعه کانادا و رهبری بنیادهای جامعه کانادا و سراسر جهان گزارش های مربوط به علائم حیاتی را تهیه می کنند. علائم حیاتی یک تصویر کلی از موفقیت ها، فرصت ها و چالش های مناطق شهری را از دیدگاه جامعه ارائه می دهد. این داده ها می توان برای توسعه موثر جامعه و برنامه ریزی اجتماعی استفاده کرد.

بنابراین گزارش علائم حیاتی نمای کلی از کیفیت زندگی در جوامع محلی را ارائه می دهد و به عنوان ابزاری برای بهبود درک موفقیت ها و مباحث مهم در جوامع برای تغییر و مشوق موثری برای تصمیم گیری است. جمع آوری داده های عمیق و نظر سنجی از ادراک شهروندان کمک می کند تا مدیریت شهری عمیقاً وارد جوامع محلی و اولویت های این مناطق شود. علائم حیاتی اطلاعات واقعی و مرتبط را ارائه می دهد تا با اطلاعات جمع آوری شده بتوان به بهترین نحو هم نیازهای امروز را برطرف کرده و هم برای فردا آماده شد. بدون شک اطلاعاتی که از سوی نهادهای مردم نهاد و مستقل منتشر می شود از اعتبار بیشتری برخوردار است، چرا که هم بی طرف بوده و هم منافع مردم را بیشتر مدنظر قرار می دهد و امار و اطلاعات آن کمتر دست کاری می شود. یکی از این سازمانهای مردم نهاد که قبلا در این سایت نیز معرفی کردم دیدهبان حیاتی تورنتو[۱] به عنوان یک سازمان مردم نهاد که از سال ۱۹۸۱ در کلانشهر تورنتو کانادا با شعار «اجازه بدهید همه باهم کار کنیم تا شهری بسازیم که برای همگان کار کند» تاسیس شده است. این نهاد بر روی کیفیت زندگی شهروندان تورنتو از جنبه های اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی، حمل و نقل، ایمنی و امنیت و مسایل زیست محیطی شهر تورنتو متمرکز است. این نهاد مطالعات و مشاهدات خود را برای آگاهی همگان و همچنین کسانی که قصد اقامت، کار یا سرمایه گذاری در این شهر را دارند را به طور مرتب منتشر و در اختیار همگان قرار می دهد. انتشار این گزارش در شهرهایی که به دنبال برندسازی و رقابت با سایر شهرهای دنیا برای جذب سرمایه و گردشگر هستند، بسیار حایز اهمیت است.

آخرین گزارش سال ۲۰۱۹- ۲۰۲۰ منتشر شده این نهاد در قالب «دردهای فزاینده در میان دستاوردهای محدود» ، وضعیت شهر را در قالب علائم حیاتی تورنتو[۲]در ۱۰ محور ۱-درآمد و ثروت، مسکن، ۲-اشتغال، ۳-هنر، فرهنگ و تفریح، ۴-محیط زیست، ۵-حمل و نقل(جابجایی)، ۶-تعامل و تعلق مدنی ، ۷-محیط زیست، ۸-سلامت و تندرستی، ۹-یادگیری و ۱۰-ایمنی از آمار جمع آوری شده توسط نهادی مستقل که بر اساس مطالعات و بازدیدهای میدانی جمع آوری شده است را نشان می دهد. این گزارش ۱۴۴ صفحه ای به عنوان یک تصویر کلی از روندها و مسائل موثر بر کیفیت زندگی در شهر عمل می کند. گزارش علائم حیاتی تورنتو یک تصویر سریع از موضوعات مهم برای ساکنان و روند نیازها و خدمات در اختیار عموم مردم به خصوص مدیریت شهری قرار می دهد تا آنها بتوانند برنامه های آگاهانه تری برای آینده شهر تهیه کنند.

در مقدمه این گزارش آمده که آنها برای اولین بار برای تجزیه و تحلیل داده های ثانویه که به طور کلی در دسترس عموم نیستند، فراتر از گزارش های منتشر شده اقدام کرده اند. این گزارش دارای بیش از ۶۰۰ پاورقی ، ارجاع به بیش از ۲۹۴ گزارش و منابع داده منحصر به فرد و مشارکت بیش از ۱۰۰ نفر کارشناس و متخصص است. در سراسر گزارش، سازمان هایی را که روی راه حل ها کار می کنند، برجسته شده اند و توصیه های سیاستی منتخب از محققان و سازمان های برجسته را ارائه داده شده است. این امر به اعتقاد تهیه کنندگان این گزارش، به بینش جمعی آنها در مورد زندگی در تورنتو ارزش قابل توجهی می بخشد و توانایی آنها را برای تمرکز بر حیاتی ترین مسائل شهر افزایش می دهد.

به طور خلاصه می توان گفت که در سال۲۰۲۰ -۲۰۱۹ رشد سریع جمعیت تورنتو  ۷۷۰۰۰  نفر افزایش یافته است که این رشد به اندازه چهار شهر در ایالات متحده است. این موضوع نشان می دهد که سال به سال ، تورنتو مقصد بی نظیری را برای تازه واردان از نقاط دیگر کانادا و سراسر جهان فراهم آورده است. همچنین سهم اقتصادی تورنتو نیز در حال گسترش است. بین سالهای ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۶ ، تولید ناخالص داخلی شهر سالانه ۳٫۲ درصد افزایش یافته که نماینگر آن است که تقریباً دو برابر سرعت ملی (۱٫۸) می باشد. نرخ بیکاری به پایین ترین سطح خود از سال ۱۹۹۰ رسیده است و از ۱۰٫۴ درصد در سپتامبر ۲۰۱۴ به ۶٫۱ درصد تا ژوئن ۲۰۱۹ کاهش یافته است. بنابراین تورنتو در حال چرخش است. اما مشارکت در داستان رشد تورنتو چقدر گسترده است؟ وقتی اعداد را دقیق تر بررسی می کنیم ، الگوی عمیقی از سوء توزیع خدمات را مشاهده می شود. با وجود تصویری که از گذشته این شهر وجود دارد، نشان می دهد که شهر تورنتو برای همه کار نمی کند. درحقیقت ، برای اکثریت رو به رشد، زندگی در شهر مبارزه جدی ای را ایجاد می کند و خطوط روند نشان می دهد که اوضاع بدتر از قبل شده است.

در این پست خلاصه وضعیت تورنتو در قالب ۱۰ محور اشاره شده در گزارش علایم حیاتی تورنتو برای سال ۲۰۱۹ برای علاقمندان به شرح زیر می باشد.

۱-درآمد و ثروت[۳]

  • نرخ فقر به طور کلی در چند سال گذشته شروع به کاهش کرده است ، اما نسبت به سایر شهرها همچنان بالا است.
  • از سال ۱۹۸۰ ، افراد تازه وارد، جمعیت های نژادی و جوانان هیچگونه افزایش تورمی در درآمد نداشتند، در حالیکه ساکنان سفید پوست مسن تر، متولد کانادا تا ۶۰ درصد رشد درآمد داشتند.
  • شهر تورنتو دارای بیشترین نابرابری درآمدی در این کشور است که منجر به اختلافات بیشتر در ثروت می شود: دارایی خالص بین سالهای ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۶ به میزان ۲۱۰۰ دلار برای ۲۰ درصد پایین در مقایسه با بیش از ۶۰۰ هزار دلار برای ۲۰ درصد بالا افزایش یافته است.
  • تورنتو گران ترین شهر اصلی کانادا است که باید در آن زندگی کرد و هزینه های بحرانی نظیر مراقبت از کودک و شهریه که به طور نامتناسبی توسط افراد کم درآمد از جمله افراد تازه وارد، جوانان و جمعیت های نژادی ایجاد می شود، بسیار سریعتر از تورم کلی مانند اجاره و حمل و نقل عمومی رشد می کند.

۲-مسکن[۴]

  • حتی در حالی که رشد جمعیت در شهر به اوج بی سابقه ای رسیده است ولی تعداد واحدهای جدید اجاره ای در دسترس با سرعت رشد جمعیت مطابقت ندارد.
  • قیمت مسکن سر به فلک می کشد: هزینه های مسکن چهار برابر سریعتر از درآمد بوده و هزینه اجاره خانه دو برابر سریعتر از درآمد در دهه گذشته افزایش یافته است.
  • در طول ۱۲ سال گذشته، لیست انتظار برای مسکن اجتماعی در تورنتو ۶۸ درصد افزایش یافته است. بدون ایجاد واحدهای جدید در چند دهه آتی، یک سیستم سرپناه با ظرفیت تقریباً ۱۰۰ درصد لیست انتظار برای خانه ها افزیش می یابد.
  • آمار رسمی بی خانمانی ها نشان می دهد که ۶۹ درصد افراد بی سرپناه پناهنده در تورنتو در پنج سال اخیر افزایش یافته است.

۳-اشتغال[۵]

  • در پنج سال گذشته، بیکاری بیش از هر زمان دیگری در تاریخ تورنتو بهبود یافته است.
  • در دهه گذشته، مشاغل موقت پنج برابر سریعتر از مشاغل دائمی، مشاغل آزاد سه برابر سریعتر از مشاغل دائمی و کار پاره وقت دو برابر سریعتر از مشاغل تمام وقت رشد کرده اند.
  • مهاجران، جمعیت های نژادی و تازه واردان به طور نامتناسبی در این مشاغل نامطمئن کار می کنند و به عدم رشد درآمد این جمعیت در ۳۰ سال گذشته کمک کرده است.
  • تورنتو دارای بالاترین هزینه های مراقبت از کودکان در این کشور است و موانع بزرگی را برای بازگشت والدین به سر کار ایجاد می کند و به فقر بالای کودکان، به ویژه در بین تازه واردان کمک می کند.

۴-هنر ، فرهنگ و تفریح[۶]

  • در سال ۲۰۱۷ ، تورنتو بیش از ۳۰،۰۰۰ رویداد فرهنگی با بودجه شهری داشته است و بیش از ۱۷ میلیون بازدید کننده را به خود جلب کرده است.
  • در سال ۲۰۱۸ ، شهر تورنتو ۲۵ دلار سرانه در هنر و فرهنگ سرمایه گذاری کرده است که ۷۹ درصد از سال ۲۰۰۳ بیشتر بوده است، اما همچنان ۵۶ درصد کمتر از هزینه سرانه در مونترال است. مونترال یکی از معدود شهرهای مهم دیگر کانادا است که نهاد دیدبان تورنتو داده های اخیر آن را به طور مستقیم برای مقایسه در اختیار دارد. از سال ۲۰۰۳، مونترال ۵۶ درصد هزینه سرانه بیشتری نسبت به تورنتو دارد.
  • کارکنان بخش هنر، فرهنگ و تفریح دارای فقر بالایی هستند و درآمد کمتری در تورنتو نسبت به سایر شهرهای بزرگ دارند.

۵-محیط زیست[۷]

  • تورنتو دارای فضای سبز قابل ملاحظه ای اما نابرابر در شهر است، از جمله دارای بزرگترین پارک شهری آمریکای شمالی است. سقف های سبز نیز در این شهر در حال افزایش است.
  • کیفیت آب نیز در شهر بهبود یافته است، زیرا روزهای شنا در سواحل شهر بسیار بیشتر شده و سرب آب آشامیدنی شهر تورنتو نیز کاهش یافته است.
  • موج گرما در حال افزایش است و فقط شدیدتر خواهد شد. پیش بینی می شود تعداد روزهای بسیار گرم در سال بیشتر از ۳۰ درجه سانتیگراد در آینده نزدیک بیش از دو برابر شود و از ۱۲ درجه به ۳۱ درجه برسد.
  • تأثیرات تغییرات آب و هوایی در حال حاضر در اینجا بیشتر مشهود است. پرداخت های بیمه اموال و تلفات مربوط به آب و هوا در دهه گذشته به طور متوسط چهار برابر متوسط سه دهه گذشته بوده است و بیش از نیمی از این افزایش ناشی از خسارت آب ناشی از سیل است.

۶-حمل و نقل ( جابجایی) [۸]

  • تورنتو از نظر ترافیک و زمان سفرهای طولانی، دارای بالاترین میانگین زمان رفت و آمد در بین تمام شهرهای بزرگ این کشور و “بدترین رفت و آمد” در بین همه شهرهای اصلی در آمریکای شمالی است.
  • تورنتو از حمل و نقل عمومی فوق العاده بالایی برخوردار است، با وجود آنکه هزینه های حمل و نقل با نرخ تورم دو برابر افزایش یافته است، اما کسانی که درآمد کمتری دارند بیشتر به حمل و نقل عمومی وابسته هستند.
  • دسترسی به حمل و نقل عمومی (ترانزیت) در سطح شهر برای همگان برابر نیست: دوسوم بیکاران در مناطقی از شهر زندگی می کنند که دسترسی کم و بسیار کمی به ترانزیت دارند و بدین جهت پیدا کردن شغل برای افراد فاقد شغل را دشوارتر می کند.
  • حمل و نقل فعال ( دوچرخه، پیاده، اتوبوس و مترو) در حال رشد است و افراد بیشتری برای رفتن به محل کار خود دوچرخه سواری می کنند. استقبال از دوچرخه بیشتر از سوی افرادی صورت می گیرد که در ۵ کیلومتری مرکز شهر کار می کنند.

۷-تعامل و تعلق مدنی[۹]

  • مردم بیشتری احساس تعلق به شهر تورنتو دارند (۶۹ درصد در سال ۲۰۱۶ ، در حالیکه ۵۸ درصد در سال ۲۰۰۷).
  • درصد افرادی که بیش از چهار ساعت در ماه متقاضی کار داوطلبانه می شوند از ۶۸ درصد در پنج سال گذشته به ۵۱ درصد کاهش یافته است و درصد کمک های مالی از درآمد از ۱٫۴ درصد به ۹،. درصد در دهه گذشته کاهش یافته است.
  • بیشتر درآمد خیریه ها (۶۶ درصد) به موسسات بزرگ مانند دانشگاه ها و بیمارستان ها اختصاص می یابد که اینها یک درصد از کل خیریه ها را تشکیل می دهند.
  • با وجود این چالش ها، اکثر معتقدند که با همکاری یکدیگر می توانند تغییرات بزرگی ایجاد کنند.

۸-سلامت و تندرستی[۱۰]

  • تورنتو از نظر سلامت جسم، امید به زندگی بالا و میزان مرگ و میر کمتر در میان شهرهای کانادا از همه بالاتر است.
  • با وجود سلامت جسمانی قوی، تورنتو یکی از شادترین شهرهای کشور است ولی بحران سلامت روانی جوانان به سرعت در حال رشد است و بستری شدن در بیمارستان به دلیل سلامت روانی در دهه گذشته دو برابر شده است. این امر همزمان با افزایش سریع مرگ و میرهای شبه افیونی، بستری شدن در بیمارستان ناشی از مشروبات الکلی و افزایش بستری شدن در بیمارستان به دلیل اختلالات خوردن همزمان شده است.
  • ساکنان کم درآمد در تورنتو از سلامت جسمی و روحی بسیار بدتری برخوردار هستند.

 

۹-یادگیری[۱۱]

  • تورنتو یکی از تحصیل کرده ترین شهرها در میان تحصیل کرده ترین شهرهای جهان است.
  • نرخ فارغ التحصیلی از دبیرستان از ۷۳ درصد در سال ۲۰۰۷ به ۸۶ درصد در سال ۲۰۱۷ افزایش یافته و همچنان بهبود می یابد. علی رغم پیشرفت های بزرگ، گروه های کم درآمد سه برابر بیشتر از گروه های دیگر از ادامه تحصیل خارج می شوند.
  • شهریه بسیار سریعتر از تورم افزایش می یابد. با وجود آنکه تعداد بیشتری از مردم به دانشگاه می روند، اما تعداد بیشتری از دانش آموزان با میزان بدهی بیشتری به دولت فارغ التحصیل می شوند.
  • بسیاری از تازه واردان با مدارک پیشرفته در مشاغلی کار می کنند که نیازی به تحصیل ندارد.

۱۰-ایمنی[۱۲]

  • پس از چندین دهه کاهش جرایم شدید، جرایم کلی برای چهار سال متوالی افزایش یافته است. اگرچه بیشتر جنایات شدید هنوز به مراتب پایین تر از حد خود در دهه های گذشته است.
  • قتل و اقدام به قتل در سال گذشته به بالاترین حد خود رسیده بود که بسیار بیشتر از دهه های گذشته بوده است.
  • ساکنان سفیدپوست سه برابر بیشتر گزارش دادند و معتقدند افسران پلیس با کسانی از قومیت خود در مقایسه با ساکنان سیاه پوست منصفانه تر رفتار می کنند.
  • از میان افرادی که درآمد سالانه خانوارهایشان کمتر از ۳۰ هزار دلار است ، ۲۹ درصد از راه رفتن در شب احساس ناامنی می کنند در حالیکه در محله هایی با ساکنانی که بیش از ۱۰۰ هزار دلار درآمد سالانه، تنها ۱۱ درصد احساس امنیت می کنند.

[۱] -http://www.abershahr.com/torontos-vital-signs/

[۲] -Toronto’s Vital Signs Report

[۳] -INCOME AND WEALTH

[۴] -HOUSING

[۵] -WORK

[۶] -ART, CULTURE AND RECREATION

[۷] -ENVIRONMENT

[۸] -GETTING AROUND

[۹] -CIVIC ENGAGEMENT AND BELONGING

[۱۰] -HEALTH AND WELLNESS

[۱۱] -LEARNING

[۱۲]– SAFETY

معینی
smmoeini@gmail.com
سلام، به عابر-شهر خوش آمدید. اینجا وبگاه شخصی سید محمد مهدی معینی فارغ التحصیل دکترای شهرسازی با گرایش برنامه ریزی شهری از دانشگاه نیوکاسل-انگلستان است. تحصیل و زندگی در شهرهای اروپایی و آمریکای شمالی همراه با بیش از 20سال سابقه کار اجرایی و پژوهشی در مدیریت شهر تهران تجربه ای بس گرانقدر است که امیدوارم بتوانم از این طریق حاصل آنرا به دیگران انتقال دهم.