آیا این خطر وجود دارد که حوزه های پیاده به کلی از آرمانهای اولیه تهی شده و صرفا به نواحی در بر گیرنده خانه های زیبا تبدیل شوند؟
آیا توجه به محیط زیست درتوسعه شهری به نفع ایجاد دهکده ها و محله های شهری تمام می شود؟
دکتر مدنی پور معتقد است که مجتمع های زیستی کوچک که امکان پیاده روی در آنها وجود دارد و کمتر به وسایل نقلیه نیازمند است را می توان به عنوان نمونه ای از ساخت و ساز متناسب با محیط زیست دانست. این در مقابل حومه ها و مناطق برون شهری که در آنها کوچکترین فعالیت بیرون خانه، حتا رفتن به نزدیکترین فروشگاه ، متکی به استفاده از وسایل نقلیه است مطرح می باشد. همانطور که مراکز شهرهای تاریخی با بیشترین قابلیت دسترسی یرای یک محله عمل کرده و مسافتها و نیاز به سفر را کاهش می دهند. اهمیت فضاهای عمومی مرکزی، بالاخص انهایی که خدمات رسانی خوبی دارند , نیاز به استفاده از خود رو را کم می کند.
پیتر کالتورب [1] یکی از مطرح ترین طرح های « حوزه پیاده» که درون « حومه های فرا صنعتی » می توان ایجاد شود را ارایه می دهد به ترتیبی که تا 2000 واحد مسکونی را در بر می گیرد و به عنوان “ناحیه ای متوازن و دارای کاربری مختلط با چهار صد متر یا 5 دقیقه پیاده روی تا ایستگاه حمل و نقل عمومی ” تعریف می شود. این طرح که کاملا شبیه به بعضی از شهرهای جدید نسل دوم در بریتانیا نظیر ردیج [2]، رانکون [3 ] و ایرواین [4] است امکان انتخاب و استفاده از شیوه های مختلف حمل و نقل را در اختیار می گذارد. اما در مقابل چنین طرح واقعبینانه در جهت خردمندانه کردن حومه ها، نیروهای قدرتمند دیگری در کار هستند من جمله بازار زمین و ملک که نواحی تک عملکردی را ترجیح می دهند و مدافعان حوزه های پیاده که هیچ ساز و کاری برای اطمینان از اینکه اختلاط کاربریها نیاز به سفر را بشدت کاهش می دهند، ندارند. حمل و نقل همگانی نمی تواند سرمایه لازم را جذب نماید و مردم ترجیح می دهند از خودروهای شخصی خود استفاده کنند. بخش کوچکی از جمعیت این محله ها نمی تواند گستره وسیعی از فعالیتها را پشتیبانی کند. الگوی حرکت و جابجایی مردم به شدت پیچیده شده زیرا فعالیتهای آنان برای گذران زندگی، خریدو اوقات فراغت در مکانهایی در سراسر منطقه شهری پراکنده بوده و از عادتها و روشهای مختلفی پیروی می کند.
به نقل از کتاب” فضاهای عمومی و خصوصی”، دکتر مدنی پور(1387)، ترجمه دکتر فرشاد نوریان، صص 170-171، انتشارات شرکت پردازش و برنامه ریزی شهری، تهران
[1] -Peter Cathrope, 1996:470-1 [2] -Redditch [3] -Runcorn [4] -Irvine
